1η Τέχνη

 ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ 

Η αρχιτεκτονική είναι μία από τις κυριότερες λεγόμενες «πλαστικές τέχνες» κι υπήρξε εξ'αρχής άρρηκτα συνδεδεμένη με όλους τους τομείς της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης κι έκφανσης. 

Διαθέτει τα δικά της μέσα έκφρασης που τη χαρακτηρίζουν, τα εργαλεία/μέσα τα οποία πρέπει να μάθει κάποιος να «δαμάσει» προκειμένου να αποδείξει την ικανότητα του ως Τεχνίτης, ενώ έχει και το σημείο που οφείλει να ξεπεράσει κάποιος εάν είναι να αποδείξει ότι είναι Μάστορας κι η Τέχνη του είναι «Καλή» ή... «Καλλή», κατά το αρχαίο «κάλλος». 

Επιπλέον, η Αρχιτεκτονική διαθέτει τη χαρακτηριστική ιδιότητα να είναι (μαζί με τη γλυπτική) η διαχρονικότερη απόδειξη της παρουσίας του ανθρώπου επί της Γης, αφού είναι και η πιό ανθεκτική. Συχνά δε εκφραστής της σχέσης του ανθρώπου μεμονωμένα ή μιας κοινότητας με το θείο, καταγράφει το πέρασμα μας σε αυτό το πλανήτη από την εποχή που κρυφτήκαμε στα σπήλαια κι αποφασίσαμε να επέμβουμε σε αυτά, συχνά χρησιμοποιώντας μια άλλη, συμπληρωματική Τέχνη: τη ζωγραφική. 

Γι'αυτό το λόγο κι ο Αριστοτέλης τη κατατάσσει στις έξι (6) βασικές Καλές Τέχνες όταν δίνει τον ορισμό της καθεμίας: 1ον) αναγνωρίζει ότι διαθέτει τεχνικά χαρακτηριστικά, για να οριστεί ως Τέχνη και 2ον) αναγνωρίζει ότι έχει βαθμό εξειδίκευσης, για να την ορίσει ως Καλή. 
Με απλά λόγια η Αρχιτεκτονική μας δίνει (κατά τη γνώμη μου) και το καλύτερο τρόπο για να κατανοήσουμε τις 3 βαθμίδες γνώσης κι ικανότητας: ο καθένας μπορεί να χτίσει ένα πρόχειρο κατάλυμα για να προφυλαχθεί από τις καιρικές συνθήκες, αλλά αυτό δεν τον κάνει Τεχνίτη... ο κάθε Τεχνίτης μπορεί να μάθει να χτίζει ένα σπίτι, αλλά δεν το κάνει καλλιτέχνη... κανένας καλλιτέχνης δεν θα τόλμαγε να ΞΑΝΑ-χτίσει τον Παρθενώνα, ακόμα κι αν μπορούσε.

Στη προβολή που ακολουθεί, έχω καταπιαστεί με ένα σύγχρονο κατασκεύασμα, που παραμένει στο χώρο της κλασσικής αρχιτεκτονικής, περικλύοντας ένα γνώρισμα επιπλέον (ως σύγχρονο οικοδόμημα): τη μηχανική, αφού πρόκειται για την εποχή που έχουν ανακαλυφθεί τόσο η ατμομηχανή όσο κι ο ηλεκτρισμός. 

Πρόκειται για το Μετρό της Βιέννης, ή αλλιώς Karlsplatz, από τα πρώτα που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη και τον Κόσμο εν γένει. Η κατασκευή του ξεκίνησε στα 1898 κι ολοκληρώθηκε στα 1901, αποτελώντας το στολίδι της τέχνης του Αρτ Νουβώ (Art Nouveau) επί δεκαετίας, ώσπου το μετρό σιγά-σιγά αντικαταστάθηκε από το σύγχρονο και ισχύον μετρό της Βιέννης που εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες του επιβατικού κοινού. 
Κατασκευαστής-οραματιστής του υπήρξε μία από τις πλέον εμβληματικές προσωπικότητες της εποχής, ο Αυστριακός Όττο Βάγκνερ (Όθων κατά το ελληνικότερον), που υπήρξε υπεύθυνος για μεγάλο μέρος του εκσυγχρονισμού της χώρας του, όπως η ηλεκτροδότηση της Βιέννης κ.ά.
Το έργο του περιλάμβανε α) τις αρτηρίες, τη διαδρομή δηλαδή που θα ακολουθούσαν οι συρμοί, β) του σταθμούς αποβίβασης και μετεπιβίβασης και γ) κάποια καταλύματα για τη τότε αυτοκρατορική οικογένεια σε περίπτωση που ήθελε να χρησιμοποιήσει το συρμό χωρίς να ενοχληθεί από άλλους.

Περισσότερα για τον Όττο Βάγκνερ εδώ!

Σήμερα, το Karlsplatz χρησιμοποιείτε ως Μουσείο και χώρος αναψυχής για το κοινό.

Η προβολή που δημιούργησα έγινε για το μάθημα Τέχνη και Επικοινωνία, με εισηγήτρια τη κα Ευαγ.Διαμαντοπούλου, στο πλαίσιο του προγράμματος Κωστής Παλαμάς (Νοέμβριος 2014 - Νοέμβριος 2015).



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου